“Nee!” kreeg ik keer op keer te horen. Nee, nee, nee en nog eens nee!
Hoe vaak ik de aanvraag ook indiende, belde of langs wilde komen om ‘m te verduidelijken. Het antwoord was: nee.
Ik geef al zo’n 7 jaar mindfulness trainingen. Eerst 2 jaar bij mijn maatschappelijk werk en binnenkort al 5 jaar voor Mindful InSight, mijn eigen praktijk. Het enige ding is: ik ben niet officieel gecertificeerd als mindfulness trainer. Ik heb niet de juiste basisopleiding gevolgd.
Dat ik een heel ander pad heb gevolgd als mindfulness trainer, meerdere trainingen heb gedaan, retraites heb gevolgd, de vervolgopleiding mindfulness trainer heb afgerond, ACT trainer ben, compassie trainer ben… Dat lijkt er niet toe te doen. Nee, ik word simpelweg niet erkend, want ik heb niet precies die ene training gevolgd.
Wanneer ik in de “Ja, maar”-modus schiet en vertel dat ik al meer dan 1.000 mensen een 8-weekse training heb gegeven, dat mensen die zelf in opleiding zijn voor mindfulness trainer bij mij komen… verandert er ook niets.
Het antwoord bleef: NEE.
Boos was ik! Verontwaardigd. Het was niet eerlijk! Hoe meer “nee” ik kreeg, hoe harder ik vocht om duidelijk te maken dat ik recht had op certificering (volgens mijn eigen ideeën). De beroepsvereniging reageerde hierop dat ik “gewoon even de basisopleiding voor mindfulness trainer moest gaan volgen”. Dan was alles opgelost.
Ik? De basistraining volgen? Echt niet! Nooit! Thich Nhat Hanh had toch zeker ook geen basistraining mindfulness gevolgd? – Al gaat het natuurlijk wel erg ver om mezelf met hem te vergelijken… ;) –
Tot iemand letterlijk vroeg: “Waarom doe je het niet gewoon, die basisopleiding?”
Ik moest toen eerlijk bekennen dat ik dat nog nooit als een mogelijkheid gezien had. Om gewoon te buigen. Om te accepteren dat ik het systeem niet kan veranderen. Om te stoppen met vechten.
Voor dit hele (gedachten)proces had ik ongeveer een jaar nodig, maar toen kon in EINDELIJK buigen!
Binnenkort is het dan zover – en ik heb er zin in! Ik ga in augustus een hele week, samen met mijn zoon, naar de Ardennen om de volledige training bij Aandacht.be te volgen. Mijn zoon krijgt daar een leuk kinderprogramma, terwijl ik les krijg. In een prachtig kasteel met een zwemvijver en heerlijk eten. Eigenlijk gewoon vakantie! En dat gezellig met mijn kind op één kamer.
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik er naartoe mag gaan als een beginner en niet als een expert! Wanneer ik daar ga zitten als expert, dan zijn er nog maar weinig mogelijkheden voor mij. Dan zit ik daar bevooroordeeld, dan ben ik niet meer neutraal en open. Een soort bewustzijnsvernauwing. Maar wanneer ik daar zit als beginner; dan zijn de mogelijkheden eindeloos! Alsof alles de eerste keer is dat ik het hoor of ervaar. Dat geeft ruimte!
Deze houding heeft me wat gekost: veel strijd, spanning, boosheid, maar nu… Nu is het helemaal oké!
Nu zeg ik zelfs regelmatig tegen mezelf: “wees geen expert Renate, maar blijf een beginner”.