Mijn zoon gaat soms op zondagochtend klimmen in de klimhal. Als ik hem breng, werk ik vaak met mijn laptop aan een tafeltje in de kantine. Zo ook afgelopen week.
Dit keer was het enorm druk in de kantine, omdat er een grote hardloopwedstrijd bezig was. Mensen kleedden zich om, gingen naar het toilet, dronken een kopje koffie… Het was er volgens mij nog nooit zo druk geweest!
Al snel schoof een groepje mensen bij mij aan. Ik begroette hen vriendelijk en ging verder met mijn werk. De mensen kwamen uit het noorden van het land en spraken met elkaar in dialect met sterke tongval. Gezien mijn vader toevallig uit dezelfde streek komt, kon ik hen met wat moeite toch goed verstaan.
Zij hadden echter geen idee dat ik hun gesprek kon volgen en dachten onaantastbaar te zijn in hun taal. Ze vonden het leuk om andere mensen te bekijken en daar iets over te zeggen.
Ik was als eerste aan de beurt. Ze hadden een duidelijk idee over mij. Zo hoorde ik dat ze mij een tuthola vonden, dat ik uit de hoogte was en dat ik mezelf heel wat vond.
“Oké,” dacht ik eerst. Tot een stem binnenin mij begon te schreeuwen: “Dat is niet leuk dat je dat over mij zegt. En ook niet waar.” “Ik ben best leuk en aardig,” dacht ik nog. Toen kwam diezelfde stem tot bezinning. Ik dacht: “Jij mag dit van mij vinden. Blijkbaar zie je iets in mij wat dit bij jou oproept, dat mag. Je hoeft jezelf niet te verdedigen Renate ten opzichte van hen of het tegendeel te bewijzen. Want onthoud: mensen willen zien wat ze zien. Als ze jou een tuthola vinden en uit de hoogte; dan ben je dat voor hen en gaan ze je niet opeens naar waarde zien. Laat het los”.
Ik probeerde mij weer te richten op mijn werk, maar dat bleek lastiger dan ik dacht.
Niet alleen over mij, maar over iedereen die ze zagen werd iets gezegd. Zo hoorde ik “dikke benen”, “vette kont”, “dat kun je toch echt niet dragen”, “achterlijk truitje”, “die gaat het echt niet halen met die korte pootjes”, “die mag zichzelf ook wel eens scheren”, “die wil ik wel eens zien rennen” en ga zo maar door… Ze hadden samen de grootste lol.
Ik keek naar de mensen die voorbij kwamen en merkte dat ik deze mensen ineens ook zo ging zien! Ineens bekeek ik iedereen met een oordeel. Ik merkte dat dit heel gemakkelijk ging. Wanneer je wilt kun je echt over iedereen wel wat naars denken!
Hun irritatie sloeg op mij over en ineens stoorde ik ook me aan de enorme drukte om me heen.
Tot ik mij bewust werd van het effect van negatief denken en roddelen… Het lijkt wel alsof je vergif neemt wanneer je bij mensen bent die negatief zijn en kwaad praten over anderen! Je praat kwaad of ziet/benoemt het slechte wanneer hetgeen je zegt niet…
1. helpend is;
2. niet waar is;
3. niet integer is
Wanneer ik hierin mee ga, merk ik dat er in mijzelf een negativiteit komt huizen. Als ik hier uiting aan geef, dan merk ik in zeer korte tijd dat de mensen in mijn directe omgeving ook negatief worden en chagrijnig reageren. Als een domino-effect!
Ik besloot dat ik dit niet wil. Ik wil vrede voelen in mijzelf. Ik besloot daarom om mijn tas te pakken en een stukje te gaan wandelen. Weg van deze mensen. Maar het bleek niet nodig. Zij stonden ook op omdat ze zich klaar moesten maken voor de grote run. Ze begroetten mij vriendelijk in het Nederlands.
Ik begroette hen terug in het dialect van mijn vader.