‘Los!’
‘Samson LOS!!!’
Hij had een stuk hout te pakken en had dit in zijn bek gestopt..
‘LOS!!!’
Hij had andere ideeën dan ik en zo snel als hij kon slikte hij het stuk hout in..
Het stukje hout bleef helaas hangen in zijn keel..
Samson deed niks..
Hij kon niet ademen..
Zijn poten gingen wijd uit elkaar..
Zijn ogen werden groter…
‘SPUIG HET UIT!!!’ Schreeuwde ik in paniek
‘KOM OP NOU SAMSON!!! LOS!!!!!!!’
Maar Samson ging erbij liggen…
In mij werd het code rood
‘Hij gaat stikken!! Hij gaat hier ter plekke dood!!’ schoot het door mij heen
Zonder na te denken opende ik zijn bek en ging zo ver ik kon met mijn hand in zijn keel en liet hem braken
En daar kwam het stuk hout!!
Met nog van alles erbij en ook over mijn arm
Samson hoestte nog wat na en stond weer op..
Hij schudde even zijn lichaam lekker uit en was weer klaar om verder te spelen.
Alsof er niks aan de hand was.
Dat was natuurlijk ook zo!
Voor hem was er nu niks aan de hand want het obstakel was weer weg.
Voor hem geen psychisch trauma met jarenlange therapie, geen EMDR, geen mindfulness of haptotherapie om te leren terug in het nu te komen…
Gewoon even schudden: en klaar!
Ik daarin tegen bleef zitten in het gras en moest huilen van de stress
‘Samson was bijna dood gegaan’ huilde ik in mezelf
Ik zag al voor me hoe ik hem daar weg had moeten dragen en in mijn auto had moeten leggen en een kuil in de tuin had moeten graven…
Ik werd steeds verdrietiger
Samson blafte naar me of ik weer met hem verder wilde spelen
‘nee Samson, niet nu’ zei ik tegen hem
Geschokt ging ik met hem terug. Dagen lang kon ik het nog voelen en zelfs nu nog terwijl het al wat langer geleden is, kan ik de schrik weer voelen en bang worden.
‘Waarom eigenlijk Renate?’ Vraag ik mezelf af
‘Er is nu toch niks meer aan de hand? Hij is niet dood en je hoeft hem niet te begraven, dus probeer het ook van je af te schudden en ga spelen!’
Wat heerlijk denk ik vaak wanneer je altijd in het NU kunt zijn! Een hond is altijd in het NU.
Ik niet zoals je ziet.
Ik kan mezelf pijnigen met het idee hoe het zou zijn als dit of dat zou gebeuren en mij dit of dat zou overkomen…
Ken je dat ook?
Dat je dingen in je hoofd haalt met je geliefden als hun iets overkomt en hoe dat zou zijn?
Mijn advies voor mezelf (en dan ook voor jou) is: Stop daarmee! Het is echt niet helpend.
Kom hier met je aandacht, wanneer er in het nu niets aan de hand is, is het fijn vertoeven!?
