Heb jij wel eens gehoord van de Innerlijke Criticus? Ik wel! In mijn hoofd schreeuwt hij namelijk de héle dag. En niet alleen bij mij…
Heel veel mensen hebben er last van en gaan eronder gebukt. Dat stemmetje in hun hoofd dat vertelt wat er allemaal niet goed is, beter moet, anders had gekund of dat het zelfs helemaal fout is en ga zo maar door. Wist jij dat 70% van onze gedachten negatief geladen zijn? Zelfs bij positief ingestelde mensen!
Veel mensen denken dat het er bij mij, als mindfulness- en ACT-trainer, helemaal allemaal anders aan toe gaat. Maar helaas! Ik denk dat mijn criticus deels de reden is dat ik dit werk doe; want ik snap als geen ander hoeveel last je van die stem kunt hebben!
Voor deze ene keer neem ik je even mee in het hoofd van Renate en mag je even meeluisteren hoe het daar klinkt. ;) Ook al vindt mijn criticus dit echt niet fijn!
Wanneer ik boordevol plannen en ideeën zit, trapt mijn criticus direct op de rem. Ik mag pas iets uitvoeren wanneer ik alles tot in de puntjes heb geregeld en ook echt begrijp waar ik mee bezig ben. Zomaar even een training opstarten? Dat mag dus echt niet van mijn criticus!
Ik moet altijd fris, helder, opgewekt en uitgerust zijn. Ik mag niet kampen met somberheid, verdriet, maar zeker niet met stress!!! Dat vindt mijn criticus echt niet kunnen. Ik weet immers hoe het hoort en moet, dus waarom zou ik het dan ‘verkeerd’ doen?
Ik mag niet teveel alcohol drinken. Nee, eigenlijk mag ik helemaal geen alcohol drinken! Ik moet namelijk goed voor lichaam en geest zorgen. Dus voor mij geen drank en zeker geen sigaretten, zegt mijn criticus duidelijk doch dwingend. Ik moet altijd in controle zijn en me vooral niet laten gaan.
Ik moet ook altijd alles begrijpen, invoelen, de ander het beste gunnen, geduldig zijn, niet drammen, niet het antwoord al bedenken en ZEKER niet geven, want daarmee maak ik de ander dom, zegt mijn criticus! En o ja, ik mag ook niet op de voorgrond staan (en dat terwijl ik daar zo van hou).
Mijn criticus houdt van dagelijks mediteren, op de fiets naar mijn werk en in de pauze wandelen in de tuin. Met dat laatste is op zich niets mis, maar weet: het moet ook als het erg koud is, regent of als ik doodmoe ben. Mijn criticus is meedogenloos en heeft geen medelijden met mij. Ik mag niet zomaar niksen, moet altijd nuttig zijn. Daarnaast vindt hij me koppig, dwars, lui, hard, … Ach ja, ik kan zo nog wel heel lang doorgaan!
Gelukkig weet ik inmiddels ook dat mijn Innerlijke Criticus het eigenlijk heel goed met mij voor heeft. Hij roept de hele dag goede adviezen, raad en tips, simpelweg omdat hij bang is dat ik op mijn kop zal krijgen of er iets fout zal gaan. Wanneer er een foto gemaakt zou worden van mijn criticus zouden we, denk ik, een non te zien krijgen. Heilig, vroom, rustig en vooral heel erg saai. Een saaie grijze-muis non. Zo ziet mijn innerlijke criticus eruit!
Dankzij Mindfulness, maar ook dankzij de compassie-trainingen die ik heb gevolgd, heb ik geleerd dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. En vooral dat ik niet goed hoef te zijn. Ik bedank mijn innerlijke criticus steeds vaker voor alle goede tips die ik te horen krijg, maar luister er niet altijd meer naar. ☺ Ik vind mezelf best leuk zoals ik ben. Dit betekent niet dat ik alle goede raad en advies in de wind sla en er maar op los leef. Ik probeer juist meer te leven naar wat mij nu echt gelukkig maakt en wat ik nu echt belangrijk vind; meer leven naar mijn waarden dus. Ik hoef niet als een grijze muis door het leven te gaan en ook niet als een doorgeslagen wilde vrouw; maar gewoon als Renate.
Gisteren zei mijn zoon nog tegen mij: “Mama, 10% van jou vind ik echt verschrikkelijk, maar 90% vind ik je een heerlijke mama!!” Nou… als ik ook steeds vaker zo naar mezelf mag kijken, dan kan ik wel een kopje thee drinken met mijn criticus!