De rest van het gezin was er al lang mee bezig, maar nu ben ik er dan ook aan begonnen: gezond eten. Zo eet ik in de ochtend geen boterham met chocopasta meer, maar granen, zaden, noten en fruit. Sojamelk gaat me nog echt wat te ver, daarom voor mij lekkere yoghurt eroverheen! Ik moet zeggen dat ik het best wel veel werk vind, vooral dat fruit schillen, maar ik doe het nog steeds. Gelukkig word ik elke dag weer beloond, want ik vind het ook echt lekker.

Op een ochtend liep ik met mijn gezond bakje yoghurt naar de tafel, toen ik struikelde over mijn eigen tas. Ik wilde eerst nog kijken wie ik de schuld kon geven (want zo zit de mens toch vaak echt in elkaar), maar het was toch echt mijn eigen schuld… ;-) Het bakje stuiterde over de grond en de yoghurt met alle noten en zaden stroomde over de houten vloer. Dat was geen fijn begin van de dag. Al dat werk voor niks! En zonde van al dat lekkers! Ik schraapte met mijn lepel alles terug in het kommetje. Mijn man grapte nog of het ik lekker op ging eten, terwijl ik naar de vuilnisbak liep.

En terwijl ik naar de vuilnisbak liep, stelde ik mezelf de vraag: “Tja, waarom eet ik dit eigenlijk niet gewoon op?” Ik kon natuurlijk genoeg antwoorden bedenken zoals: onze vloer is nooit schoon, we hebben een kat, je eet niks van de vloer, geen goed voorbeeld voor je kind, het ziet er niet smakelijk meer uit etc.

Toen dacht ik aan mezelf terug als kind en zag mezelf platgetrapte kauwgum van de stoeltegels afpulken onder het klimrek en opat. Maar niet alleen dat; ook at ik uit mijn neus, dronk ik uit de sloot en liet ik de hond stiekem mee eten van mijn bordje. Van al die dingen ben ik nooit ziek geworden.

Ook dacht ik aan al die miljoenen mensen op de wereld die op dit moment geen eten hebben en verhongeren, mensen die uit de vuilnisbakken moeten eten. Hoe zouden zij er tegenover staan wanneer ze mij dit bakje yoghurt zouden zien weggooien? En hoe zou ik me voelen wanneer zij naar mij zouden kijken terwijl ik dit voor hun ogen weg zou gooien? Waarom zou ik nu moeilijk doen over deze yoghurt wat ik van de vloer heb geschraapt? Voel ik mij hier misschien te goed voor?

Zoals je begrijpt, heb ik het opgegeten. Het was prima en ik was trots op mezelf. Het zag er niet smakelijk uit, er zat wat zand tussen en een haar van Roosje. Dit heeft zeker niet mijn voorkeur, maar ik kan het best en er is niks gebeurd! En, het allerbelangrijkste, het leerde me dat ik in de toekomst twee keer nadenk voordat ik zomaar iets ‘goeds’ weggooi. Ik gooi eigenlijk best makkelijk en snel iets weg. En misschien is dat wel de beste les die ik mijn kind mee kan geven.