“Sorry voor mijn reactie zojuist, dat sloeg echt nergens op…”
Ik verwachtte dat er op mijn excuus een nog grotere excuses zou komen van zijn kant….
Ik hoopte dat hij tegen mij zou zeggen dat het natuurlijk ZIJN reactie was die mij deed ontploffen. Dat HIJ vervelend deed en het hem ontzettend speet. Dat hij mij zou zeggen dat ik natuurlijk nooit zo uit mezelf op hem zou reageren, want zo kent hij mij niet natuurlijk … etc etc
Het antwoord wat ik ontving op mijn sorry was iets anders dan ik wilde horen:
Hij zei: “is goed, prima, dank je wel..”
Ik wachtte nog even voor dat de rest zou komen,……
Maar…. dit was het: “is goed, prima, dank je wel..”!!
“is goed???” “prima????” en “dank je wel???”
Ik voelde dat ik opnieuw boos begon te worden en hem opnieuw duidelijk wilde maken wat HIJ fout had gedaan!
Ik ademende even een paar keer diep in en uit om te bedenken hoe ik hem slim af kon zijn om toch te krijgen wat ik van hem wilde,
Maar het ademen bracht mij iets anders en beters…
Ik vroeg mij opeens af hoe oprecht mijn excuses eigenlijk wel niet waren?
Hoe echt was mijn sorry?
Ik moest eerlijk bekennen dat het me helemaal niet speet en ik helemaal niet ‘sorry’ wilde zeggen. Ik had het gezegd om iets anders te KRIJGEN!
Ik wilde hem niets geven; ik had het gezegd om iets te ontvangen!
Hmmmm…. Best wel een beetje manipulatief en weinig liefdevol…
Ik bedacht mij toen ineens dat ik dit eigenlijk best wel vaker doe.
Sorry zeggen omdat IK een sorry wil,
Of sorry zeggen omdat ik wil dat de ander mij weer leuk/aardig vindt.
Of sorry zeggen om van het gedoe af te zijn. Met andere woorden: ik ben er nu wel klaar mee.
Laats gooide iemand een glas wijn over mijn wollen trui…..
“sorry, sorry, sorry, omigod!!!!,… sorry sorry, sorry, omigod!!!!, sorry, sorry, sorry, omigod!!!!,… “
en dit nog 10 keer.
Het gevolg was dat ik me totaal niet gehoord voelde met al zijn ge-sorry, omdat hij eigenlijk tegen mij zei:
“Stel me gerust dat het oké is en dat mijn wereld niet is vergaan, zeg tegen mij dat je me nog steeds aardig vindt ook al heb ik iets gedaan wat jij niet leuk vindt”.
Het is blijkbaar heel erg moeilijk om onze verantwoordelijkheid te nemen en te dragen.
De ander moet het wegnemen of gladstrijken of de schuld op zich nemen.
Ik geval van mijn partner heb ik hem pijn gedaan met mijn scherpe tong.
Los van het feit wat daarvoor is gebeurd.
Het is en blijft mijn tong die lelijke dingen zegt! Het blijft mijn verantwoordelijkheid wat ik uit mijn mond laat rollen.
En soms verdiend dat een echte ‘sorry’.
En met het glas wijn over mijn trui…..
Ik had het heel fijn gevonden als ik ruimte had gekregen om daar even van te mogen balen. Want het was best wel even balen wil ik je zeggen. Niet op die ander, want dit had mij ook kunnen gebeuren, maar om het feit dat dit gebeurd is.
Wanneer onze sorry een ‘echte sorry’ is, dan mag de ander eigenlijk doen met de excuses wat hij/zij ermee wilt:
Aannemen, of verwerpen.
Dat laatste is natuurlijk heel erg pijnlijk, maar dat is toch wel aan de ander…..