Op retraite in Winterberg bij Jan Geurtz

Ik keek er al maanden naar uit. Naar deze retraite bij Jan!
Ik had al veel gelezen van hem en heel veel filmpjes gezien. Ik had echt behoefte aan verdieping en beter in contact staan met mezelf. Ik hoopte dat te vinden in deze retraite.

(Nu ben je als mindfulness trainer verplicht om in retraite te gaan. Maar ik vind dit echt geen verplichting! Ik houd enorm van de rust en de stilte om me heen. Een soort minivakantie voor mijn hoofd en lichaam.)

Door het volgen van een retraite kom je heel snel achter bepaalde denk-patronen van jezelf, waar je ook flink last van kunt hebben in je dagelijks leven.

Zo ben ik erachter gekomen dat ik wel erg houd van het type ‘Goeroe’. Ik kijk blijkbaar graag op tegen wijze, inspirerende, kalme en waardige mannen ?
(Helaas valt zo’n man na een tijdje altijd van de troon als ik iets ontdek wat niet klopt in mijn plaatje. En dan moet ik weer op zoek naar een beter plaatje.)
Jan slaat met een grote grijns ‘te hard’ op het belletje, zwaait het belletje alle kanten op als wijze van grap, maakt sowieso ‘teveel’ grapjes, drinkt thee tijdens het mediteren, praat ‘teveel’, ‘hangt’ een beetje op zijn stoel, snuit zijn neus voor het publiek….
Binnen 5 minuten valt hij al van mijn troon! En we moeten nog 5 dagen gaan!!
Het is direct onweer in mijn hoofd! ….
Maar Jan heeft mij in deze retraite tot op het bot laten ervaren hoe het is te leven zonder ideeën over jezelf hoe je moet zijn! Hij was hierin mijn grote voorbeeld. Ik ben erachter gekomen dat ik leef naar ideeën over hoe ik denk dat ik moet zijn, mij behoor te gedragen, hoe ik moet leven. Daar zat toch wel druk op en strengheid. Wat een bevrijding is het is wanneer je al die denkbeelden kunt loslaten en veel meer kunt leven naar wie je werkelijk bent. Jan is hierin een mooi voorbeeld geweest voor mij.

Zo kan het dus ook. Geen goeroe die ik wil vereren. Maar een leraar die ik mag waarderen!

Normaliter ga ik voor opleidingen en retraites graag naar België. Ik houd erg van ‘de Belg’. (Niet dat die bestaat natuurlijk, maar ik ervaar de meeste Belgen als kalm, voorzichtig, zacht spreken, wat bedeesd, kleine ruimte innemend.) Ik voel mij daar erg prettig bij.

In Winterberg waren vooral veel Nederlanders. ‘De Nederlander’ (die natuurlijk ook niet bestaat,) ervaar ik als wat meer ruimte innemend, vlugger, grotere bewegingen, meer geluid.
Het waren daarom ook andere ervaringen die ik opdeed met deze retraite.

Ondanks dat dit een stilte retraite was, bleef het hier eigenlijk best lawaaierig, ook tijdens de meditaties en ook tijdens het eten; Lopen met ferme grote stappen, deuren die open en dicht gaan, kauwen, het gekletter van bestek op de borden, stoelen die schuiven, hoesten.

Ik weet dat ik een beetje gevoelig ben van aard, maar ik heb nu ontdekt dat elk geluid in mijn lichaam resoneert. Ik ‘voel’ als het ware elk geluid! Verschrikkelijk! Dat is best wel vermoeiend zal ik je zeggen en ik verzet mij dan daar ook vaak tegen. Wanneer ik mij afsluit dan voel ik het niet. En blijkbaar heb ik mij heel vaak afgesloten voor geluiden.

En Jan nodigde ons uit om het verzet los te laten. Als het ware leren ontspannen in de spanning. Echt te ervaren wat er nu gebeurt wanneer je je niet verzet.
Maar wanneer ik verzet los ging laten, dan werd ik emotioneel!
In mijn dagelijks leven huil ik echt niet dagelijks, maar op zo’n retraite huil ik wat af. Terwijl ik toch geleerd heb dat ik niet mag huilen!
Jan zegt dat huilen goed is, dat je eigenlijk 2 keer in de week toch even een potje moet huilen!
Oke dan…. ?

De hele retraite ging eigenlijk over dat je je denken niet zo serieus moet nemen. Het zijn eigenlijk niet meer dan verhalen in je hoofd en niet de werkelijkheid.
Hoog gevoelig-zijn bijvoorbeeld is ook maar een woord, maar waar een hele ‘waarheid’ aan vast zit geplakt. Ik kan soms leven naar die waarheid en dat veroorzaakt in mij veel lijden. Maar wanneer ik de ervaring gewoon ervaar als een ervaring, en niet meer dan dat, kom ik los van het lijden.
Bijvoorbeeld mijn idee dat ik de volgende keer maar weer iets moet gaan zoeken in België ofzo. Dat dit mij niet past.
Nee, ik kan overal zijn. Soms ervaar ik op de ene plek meer spanning in mijn lichaam dan op de andere. En dat is allemaal oke. Het een is niet beter dan het andere.

Ik heb geleerd in deze retraite dat ik leef met best veel verzet in mij! Ik kan mij namelijk best goed ergeren.
Ik vond het bijvoorbeeld niet een echte goede stilte retraite. Ik ben veel ‘beter’ gewend waarbij er echt een week lang geen woord gesproken mag worden. Maar hier waren de lessen vol met gebabbel en ruimte tot het stellen van vragen. En ook op mijn kamertje hoorde ik toch mensen praten met elkaar!
Ik had daar toch echt wel een oordeel over. Dit was echt niet goed genoeg voor mij.

“Als het niet doodstil is om mij heen kan ik niet tot inzichten komen!!!” zo zei ik tegen mijzelf en ik had ook echt gelijk dacht ik.

Dus ben ik op zoek gegaan naar het kamertje waar ik gepraat uit hoorde komen en ik had het snel gevonden! Ik stond al voor de deur om aan te kloppen met mijn liefste gezicht en mijn zachtste stem met de vraag of ze stil wilden zijn alsjeblieft, want ik had er een beetje last van… (eigenlijk dacht ik gewoon dat ze hun kop moesten houden! En ook wat ze wel niet dachten op een stilte retraite!!)
Tot ik mezelf daar zag staan voor die deur en me afvraag wat ik eigenlijk aan het doen was…
Ik hoorde Jan in mijn achterhoofd zeggen dat dit ook maar weer verhalen zijn in mijn hoofd die ik tot waarheid maak….
Ik sloop toen maar weer snel terug naar mijn kamertje en was eigenlijk zeer blij dan niemand mij daar voor die deur had zien staan ?

Door zo’n retraite krijg je dus heel snel door wat je denkpatronen zijn. En ik herkende heel veel patronen in mijzelf. Ik kon als een waarnemer naar mijn denken kijken en de irritatie en afsluiting in mijn lichaam voelen. Ook heb ik geleerd om in het moment mezelf liefdevol toe te spreken: ‘ach kleine lieve Renaatje…. Ben je zo aan het mopperen? Word je weer niet gezien in je behoeften en je verlangens? Het is oké.. je mag mopperen. Ga maar weer terug naar je kamertje en voel maar de irritatie, het is helemaal oké”

Jan leert ons dat al onze negatief ervaren emoties geleerd zijn toen we nog een kindje waren.
Dus spreek je emoties dan ook aan als een liefdevolle ouder naar jezelf als kindje❤️

Thuisgekomen word ik begroet door mijn hond alsof ik 10 jaar ben weggeweest.
Mijn man en zoon willen alles van me weten hoe ik het heb gehad en wat ik allemaal heb meegemaakt in die 5 dagen. Ze hangen aan mijn lippen alsof ik een wereldreiziger ben die naar verre oorden is geweest. Het eten staat dampend op tafel.
Nooit hoef ik af te dwingen dat ik echt naar een opleiding of echt op retraite moet.
Ik krijg alle ruimte om te gaan.

Het huis is een slagveld.
Maar mij hoor je niet klagen! ☀️