Hier lig ik dan, op een strand in mijn bikini! En dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt…

Al enkele jaren ga ik in de lente met een vriendin een weekje naar de zon. Onze planning is simpel: naar het strand, lekker eten en verder vooral weinig doen. Heerlijk! Toch kon ik daar niet altijd helemaal van genieten.

“Die bikini staat me niet mooi.” “Ik ben te dik.” “Eigen schuld, had je het er maar niet weer aan moeten eten.” “Mijn vriendin zal wel zien dat ik weer dikker ben geworden, zij heeft een slanker figuur.” “Wat ben je toch zwak, je was zo goed afgevallen.” 

Dit waren gedachten die mij in hun grip hadden. Vorig jaar heb ik zelfs niet één keer in de zee gezwommen, omdat ik mijn bikini niet aan wilde.

Tijd voor verandering!!

Bij Renate heb ik de Mindfulness- en ACT training gevolgd. Om nog dieper op mijn persoonlijke situatie in te gaan, heb ik ook één-op-één sessies met Renate gehad.

Vorige week, twee dagen voor mijn vakantie, hadden we weer een afspraak. De negatieve gedachten die ik eerder omschreef waren weer langzaam boven komen drijven. Zo erg dat ik zelfs tegen deze vakantie op zag.

Tot Renate me op een hele simpele manier anders naar de situatie liet kijken. Het deel in mij dat absoluut niet in haar bikini op het strand wil liggen, noemt zij ‘een kind’ in jezelf. Dit kind is boos en verdrietig, vindt zichzelf te dik en geeft zichzelf de schuld. Los van of die gedachten kloppen of niet, was de vraag of ik hier op dit moment iets aan kan doen? Het antwoord is nee. Ik kan er niet ineens uitzien zoals het in mijn hoofd ideaal zou zijn. Op de lange termijn kan er iets veranderen, hier ben ik ook bewust mee bezig, maar op dit moment? Nee!

Nou maken al die negatieve gedachten en die innerlijke criticus in mij het er duidelijk niet beter op, dus… wat heeft dit kind nu werkelijk nodig?

Een liefdevolle ouder, iemand die zegt: “Trek toch lekker die bikini aan.” “Ga lekker zwemmen.” “Je weet eigenlijk wel dat je niet zó dik bent.” “Kijk eens wat je allemaal hebt, een lieve vriend waarmee je net jullie droomhuisje hebt gekocht.” “Het is goed zo, ga maar lekker genieten!”

Die liefdevolle ouder? Dat ben ik zelf!

Ik heb geleerd om de situatie te accepteren zoals deze nu is door liefdevoller voor mezelf te zijn. Een ander kan zeggen dat ik niet dik ben of dat ik gewoon lekker moet genieten, maar dat heeft geen zin. Je moet er zelf in geloven en het zelf inzien.

En ik sta ervan versteld, maar het werkt! Ik geniet van de zon, van de zee, van het strand en dat allemaal in mijn bikini.

Ik accepteer mezelf op dit moment, óók in bikini, zoals ik ben. Niet perfect, maar wie is mijn eigen criticus om ervoor te zorgen dat ik niet kan genieten?

Oh en die criticus? Die heb ik mooi op mijn handdoekje achtergelaten, terwijl ik naar de zee loop om heerlijk te gaan zwemmen!