OVERGEVOELIG ALARMSYSTEEM
De man stak zijn arm uit het raampje van zijn auto en maakte ‘het bekende gebaar’ naar ons. Hij schreeuwde daarna nog iets in zijn eigen taal. Ik vermoed dat het verwensingen waren.
Bij het stoplicht stapte hij uit zijn auto en liet ons zijn bibs zien.
Blijkbaar had mijn man in zijn ogen iets ontoelaatbaars gedaan en maakte ons dit goed duidelijk.
Na dit voorval neuriede mijn man na 1 minuutje al weer gezellig mee met de radio en was er niet meer mee bezig.
Ik daarentegen was 3 uur later nog steeds van slag door deze “ENORME GEBEURTENIS!!”
Ik maak dan ook veel meer mee in mijn leven dan mijn man, of de gemiddelde mens. Iedereen die daarna bij ons op bezoek kwam, moest horen hoe ernstig bedreigt we zijn geweest en we misschien wel dood hadden kunnen zijn!
Het is mijn lichaam die mij vertelt dat er een echte noodsituatie was.
Er hoeft maar iets te gebeuren en ik ‘sla op tilt’.
Dit stukje gaat over een zogenaamd overgevoelig alarmsysteem.
Een onverwachts geluid, een harde knal, een bepaalde geur, de wind, een onverwachtse beweging; Mijn lichaam reageert direct: alertheid, verhoogde hartslag, stokkende adem, verhoogde bloeddruk, zweten etc.
Zo heb ik neiging om zaken snel groter te maken en op te blazen dan nodig is. Mijn lichaam reageert namelijk alsof ik in allerlei nood scenario’s terecht kom, en mijn gedachten passen zich snel aan aan die situatie! Het voorval van die man in de auto; ik had wel dood kunnen gaan, als hij nu toch een mes bij zich had of een pistool, en hoe zou ik dan moeten reageren als hij naar ons toe was gelopen?….”
Best heel vermoeiend allemaal 
Toen ik jaren geleden begon met mindfulness en meditatie verbaasde mij het zeer dat ik dat bleef houden! Ik had echt gedacht dat ik daar vanaf zou komen en rustig en kalm door het leven zou gaan.
Het tegendeel bleek waar. Er veranderde niets!
Ik besloot daarom destijds om nog meer te mediteren: want ik mediteerde toen om er vanaf te komen. Maar, geen verandering! Ik bleef gewoon snel op tilt slaan!!
Toen ik les begon te geven in mindfulness, verzweeg ik dit in het begin dan ook maar, omdat ik dit van mezelf echt niet vond kunnen! Je moet toch gewoon altijd ‘ZEN-zijn’ als trainer?? Maar ik was het niet. Ik bleef wachten op het moment dat ik er vanaf kwam. Het gebeurde niet.
Ik heb er zelfs serieus aan gedacht om dan maar te stoppen met les geven, tot ik het inzicht kreeg en leerde begrijpen dat ik juist niet altijd oke hoefde te zijn, en dat dat oke was!
Nu, jaren later weet ik dat dit mijn lichaam is en ik hiermee mag leren leven. Het is nu eenmaal hypergevoelig en er hoeft maar iets te gebeuren en mijn lichaam is weer van slag.
Ik heb ontdekt dat heel veel mensen met net zo’n overgevoelig alarmsysteem als ik leven, en dat dat soms knap lastig kan zijn en ook heel vermoeiend leven is.
Je kunt zo’n alarmsysteem krijgen door:
1. Genetisch: je moeder heeft het ook en tante Mien en je oma ook.
2. Stress in je jeugd door spanningen thuis; je moest als kind bijvoorbeeld al op je tenen lopen
3. Wanneer je iets heftigs hebt meegemaakt in je leven
4. Combinaties van deze 3
Mindfulness en meditatie heeft mij geleerd om in het NU te komen. Wanneer mijn lichaam op tilt slaat en mij zegt dat er een noodsituatie is, ben ik absoluut niet in het NU, maar zit ik in mijn hoofd. Door Mindfulness heb ik mogen leren dat er in het NU vrij weinig aan de hand is!
Ik heb geleerd dat je je lichaam en je geest op 3 manieren kunt kalmeren:
1. Door goed te luisteren, te kijken, te ruiken en daardoor te ontdekken dat er geen gevaar is
2. Door mezelf aan te spreken dat er niets aan de hand is: “doe maar rustig, het is je lichaam maar” (zeg ik dan tegen mezelf), of “het is oke…”
3. Door mijn lichaam aandacht te geven door bijvoorbeeld heel bewust te ademen, of door mezelf vast te houden, of aan iemand te vragen of hij/zij me even wil vasthouden.
In het NU is echt vrij weinig aan de hand en heel fijn vertoeven! Maar soms vergeet mijn lichaam en geest dat en mag ik ze er even aan herinneren
Ik ben niet altijd ‘oke’ en dat is helemaal ‘oke’!