We zaten in de auto, terug naar huis. Toen ik mijn telefoon wilde pakken, kwam ik erachter dat ik mijn tas had laten liggen. Wat zouden we nu doen? Eerst terug naar huis en dat ik daarna even alleen mijn tas zou gaan halen, of dat we nu zouden omdraaien om samen even de tas op te halen?
We besloten het laatste te doen.
Toen we met tas en al opnieuw weer naar huis reden zei mijn man dat dit besluit ons 20 minuten had gescheeld.
Ik rekende snel in mijn hoofd, keek hem verbaasd aan en zei hem dat dit ons geen 20 minuten, maar 14 minuten had gescheeld!
Nee, zei hij, dan reken je niet goed: 20 minuten.
Ik merkte in mezelf dat ik geïrriteerd raakte want ik wist zeker dat ik gelijk had. Het was 14 minuten en geen 20!
Ik bedacht mij toen: “Renate, wil je weer gelijk hebben, of wil je gelukkig zijn?”
Want ik wil graag mijn gelijk! En oh, wat kan ik toch een gelijk hebben en ik moet en zal dat duidelijk maken!
Met alle gevolgen van dien natuurlijk.
Je kunt je voorstellen dat wanneer ik was doorgegaan over die 6 minuten dat de sfeer er niet prettiger op was geworden! Ik zou dan wel mijn gelijk hebben, maar ik zou er ook een rotsfeer bij hebben gekregen. Was het me dat waard? Nee, natuurlijk niet.
Ik ademde daarom even diep in en uit en voelde even waar ik de irritatie kon voelen in mijn lichaam.
De irritatie zakte snel weg en ik stelde voor om nog even ergens een ijsje te halen.
Deze zin “Wil je gelukkig zijn, of wil je gelijk hebben?” stel ik mezelf regelmatig.
Ik kan dan kiezen wat ik wil met deze situatie.
En soms kies ik voor ‘gelijk’ en laat ik van me horen natuurlijk. Wanneer het om belangrijke of wezenlijke dingen gaat dan vind ik het wel de moeite waard om ’te strijden’!
Maar heel vaak gaat het echt nergens over en is het niet de moeite waard om er aandacht aan te besteden :-)