“Dag Jan,
Ik heb een vraag,
Ik heb recent op internet heel mooie en dure sieraden gekocht als cadeaus voor mijn zussen en mijn beste vriendin. Bij aankomst bleken de sieraden prullen te zijn uit China, wat je ook op de kermis kunt kopen! Goedkope, kitscherig en namaak stenen!
Ik ben zo geraakt en gekwetst, en zo boos!!
Het bedrijf laat niks meer van zich horen en ik kan het niet retourneren en krijg mijn geld niet terug!
Ook hiermee mediteer ik en stel mij open voor wat dit met mij doet. Mijn keel zit dan dicht en ik voel een zware druk in mijn borst en mijn buik knijpt samen.
Maar wanneer ik zeg “het geeft niks Renate, het mag best, dan komt mijn geest toch in opstand. Ik probeer mezelf te troosten en te zeggen dat het niet leuk is wat mij is overkomen. Maar alles in mij is toch boos en gekwetst en ik kan er moeilijk bij blijven.
Want het mag niet zo zijn! Ik wil niet zo behandeld worden! Ik wil mijn geld terug!! En het is een schande dat er zulke bedrijven bestaan! (Dat soort gedachten)
Hoe kan ik hier goed mee omgaan?
Hartelijke groet en een fijne zondag!”
Een jaar geleden schreef ik deze mail naar Jan Geurtz bij wie ik in training ben, en dit kreeg van hem als antwoord:
“Hallo Renate,
Inderdaad een vervelende en pijnlijke gebeurtenis! Het doet extra pijn als het kwetsen met opzet gebeurt door mensen met een lagere morele standaard. Toch is het ook een bijzondere beoefening, alleen die is niet dat je geen last zou moeten hebben van die pijnlijke gevoelens van gekwetstheid. Je zult eerst vriendelijke aanvaarding moeten beoefenen van je gekwetste gevoelens: je mág hier boos en verontwaardigd over zijn, en de daders allerlei ellende toewensen. Als je daar tevens bij gewaar bent en niet oordeelt over het hebben van deze boosheid en verzet, dan zul je na een tijdje de humor van de hele situatie gaan inzien. Pas dan kun je ook waardering voelen voor het universum dat je deze pijnlijke en waardevolle les heeft toebedeeld. De Chinese prullen krijgen dan een nieuw soort waardevolheid, je zou ze op je meditatie-altaartje kunnen leggen als reminder hoe we soms verstrikt raken in onze gedachten over de werkelijkheid.
Groetjes en een fijne dag,
Jan”
De humor er over een tijdje van in kunnen zien??????? Dat kon ik mij niet goed voorstellen
Maar nu, een jaar later, kan ik zien dat ik was vervallen met mijn boosheid en wrok. Ik was mijn boosheid! Maar bovenal: ik moest er van af! Want ik kan je zeggen dat het heel erg rot voelde in mijn lichaam. Een naar, draaierig gevoel in mijn borstkas, en nog veel meer. Mijn oude negatieve overtuiging over mezelf “ik doe er niet toe” ging vooral met mij aan de haal. Dus waar ik in het begin vooral mee bezig was, was heel hard mediteren om er vanaf te komen! En toen ik niet rustig werd, schreef ik Jan; misschien had hij nog een betere tovertruc voor mij ?
Maar Jan leerde mij om er niet vanaf te willen komen, maar het alleen maar waarnemen wat er gebeurde in mijn lichaam en hoofd en dan erbij blijven. NIETS veranderen.
Ik zei dan ook de hele tijd tegen mezelf “ga in het rotte gevoel zitten Renate en blijf erbij, blijf erbij, blijf erbij…..”
Door erbij te blijven bij mijn boosheid en wrok, kon ik er na een tijdje afstand van nemen. Ik was het niet meer, maar ik had het. Toen ik de boosheid was, kon ik mezelf ook niet troosten, maar toen ik het na een tijdje niet meer was, maar boosheid had, kon ik dat wel.
Ik kan nog niet goed de humor ervan inzien, af en toe wel een glinstering ervan, maar het is wat zachter geworden, dat wel,
Misschien mag er nog meer op mijn pad komen van dit soort dingen dat ik mag blijven oefenen ?